Podatek u źródła – czym jest?

System podatkowy każdego kraju ujmuje wśród rozmaitych opłat, jakie muszą uiszczać podatnicy – podatek u źródła. To szczególna forma opodatkowania, która ma na celu uniknięcie podwójności w tym zakresie, a jest regulowana za pomocą prawa krajowego lub umów dwustronnych między państwami. Na czym polega ta forma podatku, kto jej podlega i z jakich tytułów?

Podatek u źródła – podstawowe zasady

Na chwilę obecną stawka podatkowa wynosi 10% lub 20% w zależności od tego, jaka konkretnie usługa podlega opodatkowaniu. Ideą podatku u źródła jest prawidłowe uiszczanie należności podatkowych przez wszystkie podmioty. Zasadniczo, przyjmuje się, że z tą formą opodatkowania mamy do czynienia, gdy płatnik pochodzi z innego kraju niż podatnik.

Innymi słowy, jeśli osoba fizyczna bądź prawna zamawiająca określoną usługę pochodzi z Polski, a podmiot ją wykonujący – ze Szwajcarii, to właśnie ten drugi będzie musiał zapłacić odpowiedni podatek polskiemu urzędowi skarbowemu – za pośrednictwem płatnika – czyli przedsiębiorstwa, na rzecz którego wykonał usługę. Wysokość stawki podatkowej określają przepisy umów bilateralnych lub – w przypadku ich braku – krajowe prawo podatkowe.

Kto może być podmiotem opodatkowania?

W przypadku podatku u źródła, zarówno osoby fizyczne (prowadzące działalność gospodarczą), jak i osoby prawne mogą stać się podmiotem opodatkowania (sprawdź firmę www.pwc.pl), jeśli świadczyły usługi na rzecz zagranicznego kontrahenta. Warunkiem koniecznym jest ukończenie prac, zwieńczone nadaniem przelewu z kwotą należną za usługę.

Płatnikiem podatku w takiej sytuacji jest nabywca usługi. W praktyce oznacza to, że firma zagraniczna otrzymuje wynagrodzenie w kwocie pomniejszonej o należny podatek. W Polsce obecnie obowiązują dwie stawki, 10% oraz 20%, uzależnione od rodzaju działalności. Podatkiem tym objęte są między innymi działania transportowe wodne oraz powietrzne (obydwa w zawężonym zakresie), prawa autorskie, usługi doradcze i wiele innych, określonych w prawie podatkowym.

Nowelizacja 2019 – co zmienia?

W 2019 roku wprowadzono zmiany w przepisach dotyczących tego podatku. Zgodnie z najnowszymi założeniami, jeśli kwota należności danego podatnika nie przekroczy w ciągu roku 2 000 000 – jest on zwolniony z zapłaty podatku lub może skorzystać z preferencyjnych warunków w tym zakresie. Jeśli jednak kwota ta jest wyższa, konieczny jest pobór podatku od nadwyżki ponad wyżej wskazaną sumę. Po przekroczeniu dwóch milionów, zmieniają się również niektóre procedury – między innymi związane z nieuiszczeniem podatku i uzyskiwaniem zwrotu.